ႏွင္းေတြ စိုလက္တဲ႔ လမ္းမွာ
မေလွ်ာက္ခဲ႔ဖူးဘူး
မိုးေတြ ထစ္ခ်ဳဳန္းတဲ႔ လမ္းမွာ
ငိုေၾကြးခဲ႔ဖူးတယ္
ေနာက္ဆံုး
ေႏြရာသီ ဆန္သြားခဲ႔တာပဲ ...။
တစ္မိုးေအာက္ေပမယ္႔
ကုန္းေကာက္စရာ မရိွေတာ႔
မိုးေသာက္လာတဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း
ယာယီျဖစ္လာတဲ႔ ဘ၀ကုိ
တိုးေၾကာက္လာမိတယ္ ...။
မတည္ျမဲျခင္းဆိုတာ
ျပုဳိကြဲျခင္းနဲ႔
ဒြန္တြဲေနတာ သိေပမယ္႔
လြန္ဆြဲခဲ႔မိတာ မွားသြားလား ...။
ကုိယ္႔လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ေနေပမယ္႔
ေဖာက္ထားတဲ႔ လမ္းမွာ
ေရာ္ႏြမ္းလာရင္ ေမွ်ာ္တမ္းတမိတယ္
ေရာ္ႏြမ္းလာရင္ ေမွ်ာ္တမ္းတမိတယ္
ဒီလမ္းမွာ တြဲေလွ်ာက္မယ္႔သူ
ဘယ္ဆီမွာ ေရာက္ေနမလဲ ...။
တစ္ရြက္ထဲေပမယ္႔
စြယ္ေတာ္ရြက္ကုိ အားက်တယ္
လိုခ်င္တပ္မက္တာ သဘာ၀ဆိုလည္း
ငိုခ်င္ရက္ လက္မတို႔ၾကပါနဲ႔ ...။
ဘ၀မွာ ေနတတ္ဖို႔ဆို
ကုိယ္႔ကုိကုိယ္လည္း ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ရမယ္
တစ္ကုိယ္ေတာ္ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔
အေနေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ရမယ္
ေႏြလို ပူျပင္းရက္ေတြမွာလညး္
ေလေျပကုိ ေမွ်ာ္လင္႔တတ္ရမယ္ ...။
ကဲ ... ဒါဆို
တစ္ေယာက္တည္းေပမယ္႔
ေမွာင္မဲေနတဲ႔ အရိပ္ရိွေသးတယ္
အေရာင္မြဲေနတဲ႔ စိတ္ေတြကုိလႊတ္ခ်
မျမဲတဲ႔ နိယာမမို႔
ေႏြရာသီဆန္တာေတာင္
ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာပါပဲေလ ...။
ဖန္းခါးေျမ
သူေလး..............
No comments:
Post a Comment